SłowniczekAdenina Adenina jest pochodną puryny, jedną z dwóch zasad purynowych biorących udział w tworzeniu nukleotydów, jednostek strukturalnych DNA i RNA. W DNA adenina wiąże się (komplementarnie) z tyminą poprzez dwa wiązania wodorowe, co pomaga ustabilizować strukturę kwasu nukleinowego. W RNA adenina wiąże się z uracylem (należy pamiętać, że u eukariontów RNA jest strukturą jednoniciową). Formy adeniny:
- kilka tautomerów (substancji, które mogą być szybko przekształcane w siebie nawzajem i często są uważane za równoważne);
- adenozyna, nukleozyd, gdy wiąże się z rybozą i dezoksyadenozyna, gdy wiąże się z dezoksyrybozą
- adenozynotrifosforan (ATP), nukleotyd, który ma trzy grupy fosforanowe dodane do adenozyny. ATP jest wykorzystywany w metabolizmie komórkowym jako jedna z głównych metod przenoszenia energii chemicznej między reakcjami chemicznymi.
Ponadto adenina jest składnikiem AMP (który działa jako wtórny przekaźnik w organizmie), NAD, NADP i FAD - koenzymów, które aktywnie uczestniczą w procesach redoks.
W starej literaturze adenina jest czasami określana jako witamina B4. Jednak dziś nie jest już uważana za witaminę z grupy B. Uważa się, że u zarania życia na Ziemi pierwsza adenina powstała w wyniku polimeryzacji pięciu cząsteczek cyjanowodoru (HCN).
Właściwości fizyczne:
Adenina jest bezbarwnym kryształem, który topi się w temperaturze 360-365 °C. Współczynnik rozszerzalności molekularnej wynosi 13500.
Właściwości chemiczne:
Wzór chemiczny C5H5N5, masa cząsteczkowa 135,14 g/mol. Adenina wykazuje właściwości zasadowe (pKa1=4,15; pKa2=9,8). W reakcji z kwasem azotowym adenina traci grupę aminową i przekształca się w hipoksantynę (6-oksypurynę). W roztworze wodnym krystalizuje do postaci krystalohydratu z trzema cząsteczkami wody. <<< |
